โฆษณาพรูนวีต้าบนBTSไร้ยางอาย เสนอความไม่เป็นจริง
๑. กล่าวว่าเราเลียงกรรมพันธ์ได้-ถ้าพ่อแม่เราดำ เราแดกวีต้าเราหายดำ จะเป็นไปได้ยังไง
๒.สร้างความแบ่งแยกชนชั้นในครอบครัวกันเอง ผิวดำ ผิวกร้าน เป็นอะไรที่ Below standard ไม่ดีพอในสายตาสังคม อะไรที่ขาวใส น่ารักน่าเอ็นดู แล้วถ้าพ่อแม่ต้องปลูกข้าววันแล้ววันเล่า พ่อแม่จะไม่ดำได้ยังไง ลูกจะได้มีเงินไปซื้อวีต้ามาแดก ไปซื้อ whitening มาทา ไปหาbig eye มาใส่
ใครคิด ใครดู ใครเสีย ใครได้
DUDE, where's my country?
วันอังคารที่ 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553
วันอังคารที่ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2553
วันเสาร์ที่ 11 กันยายน พ.ศ. 2553
วันเสาร์ที่ 14 สิงหาคม พ.ศ. 2553
วันอังคารที่ 10 สิงหาคม พ.ศ. 2553
Nantawan
I look at this photo and I get a feeling that I can't really explain
Sailing in the sun, in the age that beckons to be remembered...
but I dont think that's a ship, and I can only remember the hardship she had to endure
Her hair blowing in the wind, the smile on her face.
Was life good? or was it just a good day, or just maybe the moment was perfect.
I get a feeling that I cant explain. Its one of the most beautiful photos i've seen in a long time.
maybe it should just be the most beautiful.
But it really was a long, long time ago.
Sailing in the sun, in the age that beckons to be remembered...
but I dont think that's a ship, and I can only remember the hardship she had to endure
Her hair blowing in the wind, the smile on her face.
Was life good? or was it just a good day, or just maybe the moment was perfect.
I get a feeling that I cant explain. Its one of the most beautiful photos i've seen in a long time.
maybe it should just be the most beautiful.
But it really was a long, long time ago.
As time goes by, one day she gave birth to me.
On my trip to London, I didn't come back with much, but this...I consider a kind of treasure.
Other things, I'll probably forget, but I will have this to remember,
She's my mother,but at that point we were not connected.
even when we were mother and son, we still couldn't connect
looking at the picture, I get her.
This time I dont see me, I just see her.
On my trip to London, I didn't come back with much, but this...I consider a kind of treasure.
Other things, I'll probably forget, but I will have this to remember,
She's my mother,but at that point we were not connected.
even when we were mother and son, we still couldn't connect
looking at the picture, I get her.
This time I dont see me, I just see her.
Mother
citizen is dead
Citizen is dead.
การแสดงถูกยกเลิก ก่อนที่มันจะได้เริ่มขบวนการด้วยซ้ำ ทำไงได้ ทำงานกับข้า-ราชการ ข้า-ราชการไม่ได้กิน ข้า-ราชการก็ไม่ทำ อยากได้งานแต่ไม่อยากจ่ายเงิน ทำให้ให้นึกถึงบทที่เขียนในเด๊ดสะมอเร่ อยากสร้างถนนแต่เงินไม่ออก ก็ทิ้งถนนถนนแม่งไว้อย่างนั้น เสร็จไม่เสร็จช่างแม่ง กรรมกรไม่ได้เงินก็ไปเอาเงินที่อื่นแทน เงินที่เขาแจกฟรีๆเพื่อร่วมพรรคร่วมพล
แล้วใครล่ะที่เดือดร้อน
การแสดงถูกยกเลิก ก่อนที่มันจะได้เริ่มขบวนการด้วยซ้ำ ทำไงได้ ทำงานกับข้า-ราชการ ข้า-ราชการไม่ได้กิน ข้า-ราชการก็ไม่ทำ อยากได้งานแต่ไม่อยากจ่ายเงิน ทำให้ให้นึกถึงบทที่เขียนในเด๊ดสะมอเร่ อยากสร้างถนนแต่เงินไม่ออก ก็ทิ้งถนนถนนแม่งไว้อย่างนั้น เสร็จไม่เสร็จช่างแม่ง กรรมกรไม่ได้เงินก็ไปเอาเงินที่อื่นแทน เงินที่เขาแจกฟรีๆเพื่อร่วมพรรคร่วมพล
แล้วใครล่ะที่เดือดร้อน
วันพุธที่ 21 กรกฎาคม พ.ศ. 2553
I am CitiZen - performance
I Am Citizen
ฉัน พลเรือน
I obey the law
ฉันเคารพกฎหมาย
The government keeps me safe
รัฐบาลรักษาความปลอดภัยให้ฉัน
The news keeps me informed
ข่าวสารทำให้ฉันได้ความรู้
I am diligent
ฉันขยัน
I exercise everyday
ฉันออกกำลังทุกวัน
I look after my health
ฉันดูแลสุขภาพตัวเอง
I like romantic comedies (because it makes me feel good)
ฉันชอบดูหนังแนวโรแมนติกคอมเมดี้ (เพราะมันทำให้ฉันรู้สึกดี)
I am ordinary
ฉันเป็นคนธรรมดา
So why did I have to die?
แล้วทำไมฉันถึงต้องตาย
A performance from the COLLECTIVE EXPERIENCE with live music/video/puppetry
20 สิงหา 2010
ที่หอศิลป กทม ห้องเอนกประสงค์ ในงาน "ฝันสู่สันติภาพ"
วันพุธที่ 14 กรกฎาคม พ.ศ. 2553
วันเสาร์ที่ 26 มิถุนายน พ.ศ. 2553
สุดท้ายก็ นั่งแดกเบียร์ หาแรงขับ แรงบันดาลใจ แต่หามิเจอ ไม่มีอะไรให้จับต้อง มองหาแต่ไม่เห็น เราคิดว่าเบียร์น่าจะช่วย แต่วันนี้ ไม่ เบียร์ไม่เกี่ยว - เราต้องเขียนบทหนัง ต้องเขียนใหม่อีกรอบ เพราะบทเดิมเกรงว่าจะขายไม่ออก จริงๆแล้วเราพอใจกับบทเดิม แต่ก็ ถ้าเขาไม่ซื้อ เขาก็ไม่ซื้อ เราจึงต้อง...เขียนใหม่ เราเชื่อว่าเราเขียนได้แหละ เราคิดว่านะ
แฟนอยู่ญี่ปุ่น ส่งข่าวมาให้ฟัง เล่าถึงความคิดของคนญี่ปุ่นรุ่นใหม่ ที่ดูถูกความคิดคนอื่น ดูถูกประเทศอื่น ประเทศอื่นหลายประเทศรวมถึงประเทศนี้มีหลายสิ่งอย่างให้ดูถูก ก็จริงอยู่ แต่เราทนการดูถูกไม่ได้ ฟังแล้ว โกรธ จริงแล้วเราก็หลงไหลในญี่ปุ่น แต่ญี่ปุ่นถ้ามองจากสายตาที่ไม่ต้องยี่หร่า โดยเฉพาะคำว่า ศิวิไลซ์ ความเจริญก็ทำร้ายพวกเขาไม่มากก็น้อย คลับคล้ายกับประเทศเราที่เวลามีคนบอกให้เรายืน เราก็ต้องยืน ให้นั่งเราก็ต้องนั่ง วัฒนธรรมที่สวยงาม ที่ทุกคนต้องเสียสละความอสิระอันแท้จริงเพื่อเชิดชูภาพลักษณ์กลวงๆแบบนั้น...ความอิสระมันจริงเหรอ
เพราะเราก็ต้องทำงานภายใต้ความอิสระ ที่มีข้อจำกัด พูดแล้วก็นึกถึงการมีชีวิตที่อยู่ภายใต้ข้อจำกัด
Free? we're not free. We try to break out of the box only to find a bigger box. The bigger box is our mind and the rules we make to enslave ourselves.
แฟนอยู่ญี่ปุ่น ส่งข่าวมาให้ฟัง เล่าถึงความคิดของคนญี่ปุ่นรุ่นใหม่ ที่ดูถูกความคิดคนอื่น ดูถูกประเทศอื่น ประเทศอื่นหลายประเทศรวมถึงประเทศนี้มีหลายสิ่งอย่างให้ดูถูก ก็จริงอยู่ แต่เราทนการดูถูกไม่ได้ ฟังแล้ว โกรธ จริงแล้วเราก็หลงไหลในญี่ปุ่น แต่ญี่ปุ่นถ้ามองจากสายตาที่ไม่ต้องยี่หร่า โดยเฉพาะคำว่า ศิวิไลซ์ ความเจริญก็ทำร้ายพวกเขาไม่มากก็น้อย คลับคล้ายกับประเทศเราที่เวลามีคนบอกให้เรายืน เราก็ต้องยืน ให้นั่งเราก็ต้องนั่ง วัฒนธรรมที่สวยงาม ที่ทุกคนต้องเสียสละความอสิระอันแท้จริงเพื่อเชิดชูภาพลักษณ์กลวงๆแบบนั้น...ความอิสระมันจริงเหรอ
เพราะเราก็ต้องทำงานภายใต้ความอิสระ ที่มีข้อจำกัด พูดแล้วก็นึกถึงการมีชีวิตที่อยู่ภายใต้ข้อจำกัด
Free? we're not free. We try to break out of the box only to find a bigger box. The bigger box is our mind and the rules we make to enslave ourselves.
วันอังคารที่ 8 มิถุนายน พ.ศ. 2553
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)